مقایسه تعادل ایستا در مردان میانسال و سالمند فعال و غیر فعال

اهداف: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تعادل ایستا در مردان میانسال و سالمند فعال و غیرفعال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-مقایسه ای آزمودنی های تحقیق شامل دو گروه 55 مرد میانسال و سالمند فعال و 49 مرد میانسال و سالمند غیرفعال بودند. تعادل ایستا در آزمودنی ها با استفاده از آزمون ایستادن روی پا با چشمان باز و بسته اندازه گیری شد. سرعت (زمان) راه رفتن در آزمودنی های فعال با استفاده از آزمون پیاده روی راکپورت اندازه گیری شد. برای مقایسه تعادل ایستا با چشمان باز و بسته بین دو گروه از آزمون تی مستقل و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تعادل ایستا با چشمان بسته و باز در گروه فعال به طور معنادری نسبت به گروه غیرفعال بالاتر می باشد. با این حال در گروه فعال هیچ گونه ارتباط معناداری بین زمان راه رفتن و میزان تعادل با چشم باز و بسته مشاهده نشد. یک همبستگی منفی و معناداری بین سن و تعادل ایستا مشاهده شد به طوریکه با افزایش سن تعادل به طور معنی داری کاهش می یافت. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مردان میانسال و سالمند فعالی که به طور منظم به پیاده روی و ورزش صبحگاهی می پردازند نسبت به مردان میانسال و سالمند غیرفعال از تعادل بهتری برخوردار می باشند که این می تواند موید نقش تمرین به ویژه پیاده روی در بهبود تعادل باشد. احتمال می رود که پیاده روی با اعمال اضافه بار بر روی انتقال اطلاعات از طریق بهبود سیستم های حسی سه گانه دستگاه عصبی مرکزی و همچنین سیستم حرکتی جهت حفظ تعادل، باعث بهبود تعادل شود.